Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Heinz Wilhelm Guderian
Źródło: http://turtledove.wikia.com/wiki/Heinz_Guderian
4
7,8/10
Urodzony: 17.06.1888Zmarły: 14.05.1954
Uczestnik I wojny światowej, po jej zakończeniu walczył jako oficer Freikorpsów w państwach bałtyckich, stale awansował w okresie Republiki Weimarskiej ale jego kariera uległa wielkiemu przyśpieszeniu kiedy Hitler doszedł do władzy. Zostaje generałem w 1935 roku, w kampanii wrześniowej i pierwszej fazie kampanii francuskiej dowodzi korpusem pancernym, w drugiej fazie walk we Francji i w ZSRS pod jego dowództwem znajdowała się już grupa (armia) pancerna. Zwolniony przez Hitlera w 1941r., po niepowodzeniu pod Moskwą, wraca do armii w 1943r. na bezpośredni rozkaz Fuehrera najpierw jako Generalny Inspektor Broni Pancernej, a następnie szef OKH. Ponownie zwolniony ze stanowiska w marcu 1945r., zwolniony z odpowiedzialności za zbrodnie niemieckie w II wojnie światowej, umiera w 1954r. w RFN.http://
7,8/10średnia ocena książek autora
242 przeczytało książki autora
463 chce przeczytać książki autora
8fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Achtung Panzer! Uwaga czołgi! Heinz Wilhelm Guderian
7,6
Achtung Panzer! uchodzi za jedno z najważniejszych dzieł w teorii wojskowości XX w. Nie ulega wątpliwości, że wyłożone na stronach tej książki tezy miały niebagatelny wpływ na zmagania na polach bitew okresu II wojny światowej i reszty XX w. Celem książki było przekonanie będących jeszcze pod wpływem krwawych zmagań wielkiej wojny lat 1914-1918 co do wyższości nowych rodzajów sił zbrojnych takich jak czołgi czy samoloty. To właśnie czołgi, przy wsparciu pozostałych wojsk, za pomocą zmasowanych
i głębokich ataków na tyły nieprzyjaciela miały przynieść szybkie
i efektowne zwycięstwo w zbliżającej się wojnie.
Polskie wydanie książki rozpoczyna wstęp którego autorem jest Krzysztof Fudalej. Oprócz krótkiego rysu biograficznego Heinza Guderiana czy też okoliczności napisania przez niego książki Achtung Panzer! znalazły się tam również sylwetki innych teoretyków wojskowych, którzy przyczynili się do rozwoju broni pancernej i zmotoryzowanej przede wszystkim w Niemczech, Anglii, Francji czy też Austrii. Jest on dość obszerny jednak nie uważam by był zanadto rozbudowany. Ważniejsze jest natomiast to, że można odnieść wrażenie jakoby autor umniejszył w nim rolę samego Guderiana w rozwoju wojsk "szybkich", przynajmniej w latach 20 XX w. Czy słusznie? Sądzę, że jego zamierzeniem było raczej przedstawienie innych "ojców" nowego rodzaju wojsk. W trakcie czytania już właściwej lektury także można spotkać krótkie przypisy Pana Fudaleja opisujące czy to konkretne sylwetki czy też wyjaśniające pewne niejasności co można zaliczyć na plus.
Samo dzieło Guderiana zostało bardzo dobrze rozplanowane. W pierwszej części dokonał analizy wybranych bitew I wojny światowej. Ich wybór był nieprzypadkowy, gdyż wybrał je w celu udowodnienia swoich konkretnych tez, jak np. zmierzch jednostek kawalerii, nieprzewidywalność broni chemicznej, ogromny potencjał dopiero co "raczkujących" czołgów oraz zaczątki nowej doktryny zmasowanego uderzenia. W kolejnej części przedstawił rozwój broni pancernej
w najważniejszych ówcześnie państwach Europy, by na końcu zobrazować także sytuację w Niemczech, które w momencie pisania książki zdążyły już odrzucić ograniczenia Traktatu Wersalskiego. Książkę kończą rozważania nad przyszłymi działaniami wojennymi. Są one niczym innym jak podstawowymi wytycznymi dotyczącymi współpracy wojsk pancernych, lotnictwa, oddziałów zmechanizowanych i zmotoryzowanych, artylerii oraz zwykłej piechoty, w celu szybkiego zwycięstwa nad przeciwnikiem czyli tym co nazywamy wojną błyskawiczną. Rozważania te na nasze nieszczęście, w niedługim czasie okazały się być bolesną rzeczywistością, a w większości krajów, takze u nas przeszły bez większego zainteresowania.
Książka Heinza Guderiana to solidne dzieło teoretyki wojskowej i jakże wyjątkowe przez fakt, że zostało opracowane na podstawie doświadczeń
i analizy przebiegu wcześniejszego wielkiego konfliktu, tak odmiennego od następnego. Mimo, iż w niektórych miejscach Guderian wykazał się stronniczością, jak w przypadku odpowiedzialności za wybuch I wojny światowej, czy też pominął pewne istotne fakty, jak istnienie do początków lat 30 tajnej współpracy wojskowej ze Związkiem Radzieckim książka nie traci na wartości i jest obowiązkową pozycją dla każdego miłośnika teoretyki wojskowej XX w., czołgów jak również II wojny światowej, gdyż warto samemu przekonać się do jak trafnych wniosków doszedł Guderian.
Achtung Panzer! Uwaga czołgi! Heinz Wilhelm Guderian
7,6
Nazwisko Heinza Guderiana jest znane nie tylko każdemu historykowi wojskowości, ale też pasjonatom broni pancernej oraz taktyki ich użycia. Nie ma się czemu dziwić, gdyż jest to na swój sposób książka-legenda, która wytyczyła drogę dla całej dziedziny teorii wykorzystania tej broni. „Achtung Panzer” to pozycja o tyle interesująca, że stanowi wielopoziomową analizę kondycji nowatorskiego rodzaju broni w okresie Dwudziestolecia poruszającą bogatą problematykę, a przy tym stawiającą tezy pozwalające zrozumieć sposób funkcjonowania czołgów na polu bitwy. Ze względu na całościowe podejście do tematu, książka stanowi dużą wartość i ważny przyczynek w temacie militariów. Główne poruszane aspekty:
1. Aspekt historyczny – opis rozwoju broni pancernej od rachitycznych początków (bitwy w ostatnich dwóch latach Pierwszej Wojny) po stosunkowo sprawnie działające dywizje pancerne Wehrmachtu pod koniec lat 30-tych. Guderian opisuje to dosyć szczegółowo, skupiając się na kilku ważniejszych z punktu widzenia taktyki starciach.
2. Aspekt organizacyjny – sposób uformowania wojsk, ich skład i struktura poszczególnych pododdziałów. Poza kilkoma fragmentami, charakterystyka jest dosyć ogólna i pobieżna dzięki czemu nawet laikowi łatwo zrozumieć wątpliwości jakie mieli twórcy Panzerwaffe.
3. Aspekt polityczny – jeden z ciekawszych wątków powracający właściwie w każdym z rozdziałów. Nie jest tajemnicą, że tworzenie i uniezależnianie wojsk pancernych od innych rodzajów broni nie przebiegało gładko. Guderian – raz bezpośrednio, a innym razem w sposób zawoalowany – daje do zrozumienia, że dochodziło do (nieraz ostrych) różnic poglądowych między decydentami i to zarówno ze strony wojska, jak i polityki. Autor dobrze opisuje tarcia z niektórymi urzędami, napotykane problemy administracyjne, lecz również wsparcie jakie otrzymywał od starszych oficerów (przynajmniej tych podzielających jego wizję).
4. Aspekt wojskowy – taktyka użycia czołgów została przedstawiona przez Guderiana jako mozolny i długotrwały proces rozłożony na lata, który – gdyby nie jego osobiste poświęcenie – nie osiągnąłby poziomu, jaki sobie zamarzył. Świetnie opisano ideę współdziałania wozów opancerzonych ze sobą oraz innymi rodzajami broni, problem wsparcia ze strony wojsk inżynieryjnych („pionierów”) i artylerii, a także opis techniczny samych czołgów. Następstwem tego jest wyłożenie przez autora swoich poglądów na większy problem jakim jest cała, wówczas bardzo nowatorska, koncepcja wojny powietrzno-lądowej, z której w krótkim czasie narodził się Blitzkrieg. To najbardziej wartościowa część „Achtung Panzer” i choćby dla tych kilkudziesięciu stron warto sięgnąć po książkę.
Warty odnotowania jest także bardzo dobry wstęp w wykonaniu Krzysztofa Fudaleja, który nie tylko dokonał zgrabnego streszczenia książki, ale przede wszystkim przedstawił sylwetkę samego Guderiana i skonfrontował przemyślenia generała ze stanem faktycznym. Jest to o tyle interesujące i potrzebne, że autorowi „Achtung Panzer” zdarza się koloryzować, uwypuklać własną rolę kosztem pozostałych (wszak byli też inni teoretycy wojskowości forsujący pomysł mechanizacji armii niemieckiej w tamtym okresie) tudzież wyolbrzymiać pewne trudności tak, aby przekonać docelową grupę czytelników do swoich racji. Dobrze współgra to z charakterem generała Wehrmachtu, który uchodził za osobę krewką, dosyć żywiołową i energiczną, a miejscami może nawet agresywną w wyrażaniu swoich – nie zawsze popularnych – opinii.
Mając na uwadze powyższe braki, nie można umniejszać roli Heinza Guderiana jako wizjonera, pioniera oraz – co może najważniejsze – praktycznego organizatora oddziałów pancernych i zmechanizowanych/zmotoryzowanych. Rozsądna konceptualizacja przyszłej wojny połączona z możliwościami intelektualnymi oraz pracowitością, a przy tym dalekosiężne myślenie pozwalające stworzyć nowoczesną koncepcję operacyjną słusznie stawia autora na piedestale. Współcześnie przemyślenia Guderiana są „oczywistą oczywistością”, lecz z perspektywy 80 lat wnioski Guderiana były iście rewolucyjne.